چکیده پلی متیل متاکریلات PMMA اصلی ترین و متداولترین ماده در پروتزهای دندانی می باشد. مطالعات متعدد حاکی از شکسته شدن تعداد بسیار بالایی از بیس های رزینی بعد از 2 تا 3 سال است. برای جلوگیری از شکستن بیس ها تلاش های متعددی انجام شده است، تغییر در ساختمان شیمیایی رزین با اضافه کردن عوامل ایجاد کننده اتصال عرضی و یا کوپلیمره کردن نمونه هایی از آن تلاش هاست. در این روش ابداعی برای بهبود بخشیدن خواص فیزیکی پروتز و افزایش مقاومت آن، کوپلیمر استایرن- متیل متا کریلات پیشنهاد گردید. کوپلیمر استایرن- متی ...