چکیده :با اینکه اعتقاد عمیقی بر سر خطرخیز بودن تقریبا اکثر نواحی سکونتگاهی ایران میان متخصصان شکل گرفته است ولی برنامه ریزی برای ایجاد جامعه ای آشنا در مقابل بلایای طبیعی( سیل و زلزله) تا کنون کمتر در دستورکار مدیران محلی و ملی قرار گرفته است . تجربیات بلایای طبیعی( سیل و زلزله) و بحرانهای ناشی از این عوامل هر ساله ضایعات اقتصادی زیادی برای مدتی طولانی بر پیکره جامعه تحمیل و خاطرات تلخ و ناگوار را برای مدت کوتاهی در ذهن مدیران ذیربط و مردم خلق می کند . ولی تا کنون حافظه تاریخی مد ...