پلی پروپیلن (PP) یکی از پرمصرفترین مواد پلیمری جهان است که مصرف آن روز به روز افزایش مییابد. میزان مصرف این پلیمر در سال 1970، 5/1 میلیون تن، در سال 1990 حدود 13 میلیون تن و در سال 1995، 19 میلیون تن بوده است و پیش بینی می شود که میزان مصرف این پلیمر در سال 2000 به حدود 25 میلیون تن برسد ]1[. استفاده از کاتالیستهای زیگلر[1] – ناتا[2] تنها فرآیندی است که برای تولید پروپیلن و کوپلیمرهای آن نظیر پروپیلن-اتیلن بکار میرود، زیرا پروپیلن را نمی&s ...