چکیده از سه قرن پیش واحدهای سیاسی جدید روی کار آمدند، فعالیتهای فرهنگی را بر عهده گرفتند و آنرا گسترش دادند و فرهنگ، عنصر پایدار در سیاست ملی تلقی شد. اما از دهه 70نظامهای ملی تغییر شکل یافتند و دولتها در یکدیگر ادغام شدند و فرهنگ آنها نیز تغییر کرد و به هویت فرهنگی نوین نیاز داشتند تا بر اساس آن، زندگی مردمان خودشان را تنظیم کنند. فرهنگ دینی و معنوی را تنظیم کننده اجتماعات بشری می دانیم و جهان بینی های جدید ر ...