عامل ریسک و عدم اطمینان و یا احتمال وقوع خسارت همیشه در ذات هر فعالیتی وجود داشته و دارد. به همین خاطر بشر از همان اوایل زیستن به فکر کنترل یا تعدیل این عامل بوده است. به عنوان مثال در عصر قدیم، بازرگانانی که در مسیر بیابانهای بابل قدیم با کاروان تردد میکردند، کالاهای خود را بین بار شترهای چند کاروان تقسیم میکردند تا ریسک به یغما رفتن تمامی کالاها به دست راهزنان یا توفان شن را کاهش دهند، یا اینکه بازرگانان فنیقی که در اطراف دریای مدیترانه به تجارت گندم و سایر کالاها مشغول بودند ...