موقعیت جغرافیایی سرزمین ایران را به اجمال می توان از محل برخورد و اتصال دو ابر قاره شمالی و جنوبی در دوران پالئوزوئیک و قرار گرفتن آن بین پلیت عربی- آفریقایی در جنوب و خشکی های اورازیا در شمال تعریف نمود. حرکات کوهزایی ناشی از دور شدن، به هم نزدیک شدن، الحاق یا جدا شدن این قاره ها مستقیم وغیرمستقیم مهمترین و اصولی ترین عامل تغییرات و تحولات مختلف زمین شناسی ایران در طول تاریخ زمین است. به سخنی دیگر وجود انواع سیستم گسل های عمیق و قدیمی از زمان پرکامبرین در سنگ های پی(1) که موجب قطعه قطعه شدن پو ...