ﻛﻮﻳﺮ ﻫﻤﻮاره ﻣﻔﻬﻮﻣﻲ از ﺧﺸﻜﻲ و ﺑﻲ داﺷﺘﻪ آﺑﻲ را ﺑﻪ دﻧﺒﺎل اﺻﻠﻲ اﺳﺖ و آب در ﻣﻌﻤﺎری ﻛﻮﻳﺮ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﺗﺮﻳﻦ ﻋﻨﺼﺮ ﺣﻴﺎت ﺑﺨﺶ ﻣﻄﺮح ﺑﻮده اﺳﺖ . در ﺟﺎﺋﻴﻜﻪ ﺗﻀﺎد ﺑﻴﻦ ﺧﺸﻜﻲ و آب ﺟﻠﻮه ﮔﺮ ﻣﻲ ﺷﻮد , ﻧﮕﺮش ﻣﺮدم ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺑﺎﺷﺪ آب ﻣﺘﻔﺎوت از ﻣﺮدم ﺳﺎﻳﺮ اﻗﻠﻴﻢ ﻫﺎ ﻣﻲ . اﻳﻦ ﻧﮕﺮش ﻣﺘﻔﺎوت زاﻳﻨﺪه رﻳﺸﻪ ﻫﺎ اﺳﺖ و ﻣﻔﺎﻫﻴﻢ ﻧﻤﺎدﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻫﻤﻮاره ﺗﺒﻠﻮری ﻛﺎﻟﺒﺪی درﻣﻌﻤﺎری ﻛﻮﻳﺮ داﺷﺘﻪ , ﻧﻈﻴﺮ ﺟﻮﺷﮕﺎﻫﻬﺎی ﺑﺎغ اﻳﺮاﻧﻲ ﻛﻪ ﻧﻤﺎدی از ﺳﺮﭼﺸﻤﻪ ﻫﺎ ﻣﻲ ﺑﺎﺷﺪ و از اﻳﻦ ﺟﻮﺷﺶ و ﺣﺮﻛﺖ آب در دل ﺧﺎک زﻧﺪﮔﻲ و ﻣﻌﻤﺎری ﻛﻮﻳﺮ ﻫﺴﺘﻲ ﻣﻴﮕﻴﺮد ...