اخلاص عبارت است از خالص ساختن و پاک سازی قصد از غیر خدا؛ در نتیجه کسی که اطاعت یا عبادت می‌کند، اگر به قصد ریا ، یعنی نشان دادن به مردم و کسب قدر و منزلت در نزد آن ها عبادت کند ، ریاکار مطلق و حتی از ذره ای اخلاص بی‌بهره است. اگر به قصد قربت باشد ، ولی با آن ، اهداف دنیوی دیگری غیر از ریا نیز همراه باشد ، اگرچه به او ریاکار نمی‌گویند ، لیکن عمل او از اخلاص خارج است. اگر عمل او از همه اهداف و اغراض دنیوی خالی باشد و فقط جهت محض تقرب به خداوند متعال باشد، چنین شخ ...